Memleketim,memleketim memleketim. Bir sevdaydın Karadeniz.Tutkum hayallerim umutlarım herşeyimdi. Koynunda martıları,dağlarında yeşilleri yüreğinde beni büyüttün .
Gözümü ilk Karadeniz'de açtım.Karadenizli olmak benim için bir ayrıcalık bir onur,gurur oldu.Çocukluğumu büyüttüm kara deniz de .Akşamları sokakta top oynayıp saklambaç oynadığım günler dün gibi çok yakın...Ben sevdamı büyüttüm Karadeniz de aşkımın tüm güzelliğini tüm saflığı ile yaşadım ve aşkımı büyüttüm.Yeşilinde mavisinde toprağın da taşında en kıymetlilerimi, iki çocuğumu büyüttüm.Tüm bu güzelliklerin yanında hayal kırıklıklarımı acılarımı büyüttüm.Hiç kopamam onsuz olaman onsuz yaşayamam dediğim Karadeniz...İçerisin de en değerli varlıklarım anam ,babam kardeşim,akrabalarım, dostlarım arkadaşlarımın hepsini şimdi sana emanet ettim.
Yolun yarısına geldiğimde sen bensiz ben sensiz Karadeniz...Neydi beni senden ayıran? Senin içinde ki gibi benim içimdeki fırtınalar mı?Sen de ben gibi bazen sakin bazen hırçın sanki biraz dengesizsin.İçindeki fırtına coştuğunda sen en çok dalgalarla kıyıları döversin.Ya ben ne yaptım Karadeniz? Geçmişimi her şeyimi seni terk ettim.
Bundan sonra sen benim için vuslat,hasret,özlem adını sen koy işte hepsi sensin Karadeniz...Benim güzel memleketim geçmişim her şeyim...
DELİMAVİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder