Nasıl bir histir ki
bu “ bencil olmak” Hiç
yaşayamadım ömrüm boyunca.
Sanırım yaşamım boyunca fazla hümanist oldum. Bir türlü beceremedim
azıcık da bencil olabilmeyi. Hep benden verdim hep kendimden gitti giden .Aman
kimse kırılmasın, üzülmesin, neden ya neden birazcık da beni düşünmedim. Ya çok
fazla empati kurdum yada çok aptaldım ömrüm boyunca. Düşünüyorum da neyin
bedeli Allahım ödediğim. Öde öde bitmiyor. Şimdi karşıladığım bencillikler hat safhada.
Aslında trajikomik. Şu an ne olduğunu yazmaya bile
gerek duymayacağım kadar trajikomik.
Ama ne yazık ki
insanım iş de. İçimdeki öfke boğazıma bir düğüm oldu. Nefes almakta
zorlanıyorum. Ağlanacak halime gülmeliyim sanırım. Değilse şimdi bir telefona
bakardı öfkeden boğazıma düğümlenen düğümü çözmek. Ancak insan kendini bilmeli.
Bilmeyene nedesem boş. Yuh diyorum artık
bu kadarına da yuh. Allahım ben bunları sana havale ediyorum. Her şeyi herkesin
gönlüne göre ver, sonra benim gönlüme göre ver. Ha şu da başka bir gerçek “eşek
eşek olunca semer vuranı çok olur”
DELİ
MAVİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder